പ്രിയപ്പെട്ട വിൻസെന്റ്

എന്റെ വിൻസെന്റ്! അതാ

നക്ഷത്ര രാത്രികൾ 

നിന്റെ മുഖം പകർ‌-

ത്തീടുന്നു നീലയിൽ;

കുന്നിൽ നിഴലുകൾ

മഞ്ഞും നിറങ്ങളും 

കൊണ്ട് ചെടികൾ,

മരങ്ങൾ, വിറയ്ക്കുന്ന

തെന്നലുമാണ്

വരയ്ക്കുന്നു പിന്നെയും.

ഇച്ഛയിൽ മഞ്ഞ

നിറഞ്ഞ പാടങ്ങളിൽ

കുത്തി വരച്ച

കുരിശിൻ വഴികളിൽ

ഒറ്റ വരയിൽ

ഒതുക്കുവാനാകാത്ത

യുക്തികൾ ചായം

കലക്കുമിടങ്ങളിൽ

എത്ര സഹിച്ചു നീ

ചിത്തഭ്രനത്തിന്നു-

മപ്പുറമെത്തി

തളർന്നുറങ്ങീടുവാൻ.

എന്തിനേക്കാളും

പരിശുദ്ധമാകുന്നു

നിന്റെ ഹൃദയസ

ന്താപങ്ങളൊക്കെയും;

സ്വന്തം പ്രണയ-

മെടുത്തു കൈവെള്ളയി-

ലേന്തി വിതുമ്പി-

ത്തകർന്നു പോകുമ്പൊഴും

നക്ഷത്ര രാത്രികൾ!

കത്തുന്ന പൂവുകൾ-

ക്കൊപ്പം ചുഴലി-

ച്ചുഴികൾക്കിടയിൽ നീ

ഒറ്റച്ചെവിയുമായ്,

കുന്തിരിക്കത്തിന്റെ

മുറ്റിയ ചാര-

നിറത്തിൽ കനലുപോൽ

സ്കെച്ചുകൾ; മുമ്പിൽ

കരിന്തിരി കത്തുന്നൊ-

രിത്തിരി വെട്ടം,

ഉരുളക്കിഴങ്ങുകൾ-

ക്കൊപ്പം വരണ്ട

തൊലിയുമായ് പച്ചയാ-

യെത്ര നിറങ്ങളി-

ലാറാടി നിന്നു നീ!

നക്ഷത്ര രാത്രികൾ!

ശൂന്യമാം ഹാളിലു-

ണ്ടെത്രയോ ഛായാ-

പടങ്ങൾ, ഒരു പാടു

ചട്ടയില്ലാത്ത

തലകൾ, പേരില്ലാതെ

ഭിത്തിയിൽ‌- കൺകൾ

തുറിച്ചു നോക്കുന്നതീ

ഭഗ്നഗോളത്തെ;

മറക്കുന്നതെങ്ങനെ?

ചാക്കു പുതച്ച്

നടന്നവർ, കൽക്കരി-

ക്കാട്ടിൽ വിശന്നു 

തളർന്നവർ- ആരിവർ?

ഇന്നിതാ നോക്കൂ

തുടരുന്നു പിന്നെയും

എന്റെയുള്ളിൽ ക്രൂര-

നക്ഷത്ര രാത്രികൾ!

എന്തിനെൻ വിൻസെന്റ്!

മനഹരമാകുന്ന

നിന്മുഖം ഭൂമി-

ക്കനർഹം അറിഞ്ഞു ഞാൻ.
 

(ഡോൺ മക്‌ലീഷിന്റെ പാട്ടിനോട് കടപ്പാട്)